Het is zaterdag en ik heb gewoon zin in een stukje, zo vanuit mijn gehuppel in de praktijk. Ik ging bij iemand de was ophangen en gewoon met mijn eigen logica. Lange dingen aan het einde van het rek en zo werk je dan naar binnen toe. Was is was en of het nou een onderbroek is of een handdoek, wat kan het schelen. Het doel was om de was te drogen en met zo min mogelijk kreukels… Net als op de wereld, is iemand blank of zwart of arm of rijk, het doel zou kunnen zijn om samen te leven op deze aardbol. De aarde als droogrek, te komisch allemaal en ik dwaal weer af… Lekker de was buiten drogen en met de wind binnen twee uurtjes droog. Ik had onbewust op het rek een oude handdoek aan de voorkant gehangen aan de straatkant. Een versleten ding en of ik daar even een andere handdoek wilde neerhangen. Mijn hersens gingen van krak en krak en waarop ik liefjes vroeg of het erg was dat andere mensen een oude handdoek zagen wapperen in de wind. Zouden mensen dan echt denken dat u arm bent? Een aanname en ze weten het niet dan want dan zouden ze eerst een blik op uw financiën moeten werpen. En wat is arm, arm in geld en rijk in de liefde, ja ja ja. En vervolgens, u bent dus bang voor wat andere mensen van u in combinatie met een oude handdoek zouden kunnen denken…? Ik had gelijk en ook met de tijd dat de was droog was en samen hadden we de grootste pret. Denken mensen nou echt als ze een oude handdoek zien hangen dat je arm bent of zoiets? Iedereen heeft toch wel een oude handdoek in huis? Je kunt mij echt wegdragen op zo’n moment. Oude handdoeken drogen trouwens erg lekker af… Een vriendin met wie ik het voorval besprak herkende het meteen bij haar schoonmoeder. Alles voor de buitenwereld want als ze maar niet zeggen dat of denken dat… Ik krijg dan altijd de neiging om op iemand zijn voorhoofd te gaan aanbellen. Hallo, wie ben jij en wat kan jou de rest schelen, hallo is daar iemand? Ben jij blij met de spullen of moet de rest van de wereld er blij mee zijn, hallo is daar iemand? Waarmee ik niet willen zeggen dat mijn manier van denken de juiste is, het is wel leuk om de mensen eens andere manier van denken te laten meemaken en ze kunnen weer lachen. Net als strijken, is er nou werkelijk waar iemand die valt over een kreukel in een kledingstuk? Ik strijk bijna nooit thuis, ik heb niet eens een strijkplank. Wel een strijkbout en een hittebestendig aanrechtmatje en ik strijk daar kraagjes en mouwen op als ik zelf vind dat het nodig is. Een uur strijken is een boek uitlezen en waar ga ik vrolijk van worden? Een ander misschien van alles kreukvrij en ook prima als je daar weer vrolijk van kunt worden. Ieder zijn ding en respect voor elkaar en van elkaar leren of niet. Ik zie de wereld als een groot droogrek met allemaal mensen eraan, alles en iedereen door elkaar. Nu nog met zijn allen zonder kreukels het rek zien af te komen… Of een paar goede strijkbouten zoeken om de kreukels glad te strijken… ja ja ja.